Collectief Coöperatief Opdrachtgeverschap (CCO)
CCO is een vorm van collectief opdrachtgeverschap waarbij een groep bewoners de coöperatie vormt.
Het gaat dan om huizen die gehuurd worden.
De coöperatie is de verhuurder en de bewoners, die lid zijn van deze coöperatie, zijn de huurders.
Deze huurders hebben zeggenschap en verantwoordelijkheid over hun te huren woning. Zij bepalen hoe de woningen worden gemaakt en onderhouden én wat de huurprijs doet door de jaren heen.
Let op: Collectief Coöperatief Opdrachtgeverschap is dus niet hetzelfde als CPO, want bij CCO is er sprake van een gebouw of
zijn er een reeks woningen die door een coöperatie verhuurd worden. Bij CPO gaat het om koopwoningen die bezit worden van de bewoners.
De financiering van de woningbouw gaat (normaliter) via een specifieke verdeelsleutel voor een wooncoöperatie. Die is als volgt: 65% van de Rabobank en 35% door de huurders zelf
(via andere middelen, zoals eigen vermogen of crowdfunding) CCO is een bekend fenomeen bij de Rabobank en zij zijn de enigen in Nederland die dit financieren.
Waarom zo? De bewoners gaan met elkaar samenwerken om uit te vinden wat voor hen de meest ideale woonsituatie is in samenwerking met een architect.
Budgetten worden daarbij goed in de gaten gehouden en de groep is dus bij aanvang al aan zet. De bewoners weten dat ze zeggenschap en
verantwoordelijkheid dragen en krijgen daarvoor terug dat de huurprijs voor dertig jaar vast ligt. Na 15 jaar zijn de woningen afgelost. De coöperatie gaat dan winst maken.
De bewoners kunnen er aanvankelijk statutair voor kiezen dan minder- of geen huur meer te betalen OF een nieuw project op te starten met deze eigen middelen.